Ben bir yolum.
Çukurlarım çoktur,
Yürüyenim az…
Her yolcudan izler taşırım
Geçmişinden kaçarken düşürülen pişmanlıklar, Kalbi kırıkların döktükleri yaşlar,
Derdi olanların anlattıkları…
Her yolcu bende bir yaradır,
her yara yeni bir çukur.
Eskiyen çukurlar zamanla doluyor,
Kimisi taşla,
Kimisi toprakla,
Kimisi de açılan başka bir çukurla…
Kimsenin haberi olmadan oluyor tüm bunlar. Kimse bir avuç toprak atmaz üstlerine.
Herkes kendi derdinde, kendi işinde.
Bir ben farkındayım;
Dertlerin, aşkların, hayal kırıklıklarının.
Bir de bende yürüyenler …

Yorum bırakın