Bilmem bu kaçıncı fotoğraf bu yolda çektiğim.
Bu kaçıncı bahar fotoğraflanan elimde.
Yol aynı çiçekler aynı boy veren ekinler aynı…
Değişen zaman, kelimeler ve insanlar…
Yorgun bedenler birikiyor yıllar içinde aklımın bir köşesinde.
Hüzün basıyor geceleri başımı yastığa koyduğumda bedenimin her zerresini.
Güleç yüzlü çocuklardık dünün şafağında.
Ne oldu?
Ne oldu da savaş alanına döndü oyun alanımız?
Ne oldu da tatsız geliyor artık tüm mevsimler?
enginkayan 